ఒంటరిగా .. భయంగా .... !!!!!

ట్రైన్ పట్టాలమీద పరుగులు  పెడుతోంది ,భోగి ఏ  సి  ,కావడంతో చప్పుడు అంతగా  లేదు . వంటరిగా  ప్రయాణం
చెయ్యడం  కష్ట మన్పించింది . ప్రతిసారి  పిల్లలూ  ఆయన  కూడా వుంటారు . ఇప్పుడు  కొత్తగా ఏ మిటోగా వుంది .
ప్రొద్దుటే  జన్మభూమి  లో ప్రయాణం . రెండు రోజుల ముందే తను వెళ్తూ  వెంట రమ్మన్నారు . నేనే  ఈరోజు వస్తా
అని చెప్పేను . సాయంత్రం  అన్నవరం లో  నేను దిగే సరికి వైజాగ్  నుంచి  తను అన్నవరం   వచ్చేస్తారు. రేపు
ఉదయమే  దర్శ నం ,వ్రతం ,సాయంత్రం  తిరుగు ప్రయాణం . చిరుజల్లు కాస్తా  పెద్ద దయింది . అదే ఇంట్లో వుంటే
పోర్టికో లో  ఉయ్యాల ఊగుతూ వర్షం ఎంజాయ్  చేస్తాను . బయిటికొస్తే  వర్షం  చికాకే ! ప్రతి చిన్నవిషయాన్ని ఎంతో
ఆస్వాదించే  నాకు ,ఈరోజు  ఎందుకో అంత గా  మనసు బాలేదు . కేవలం  పిల్లలు వెంట  లేకపోవడం వల్ల వచ్చిన
చిరాకనుకుని  పెద్దగా  పట్టించుకోలేదు . కాని ఈరోజు  నేను  చూడ బోయే  ప్రత్యక్ష  నరకానికి , సూచన అని నాకు
అప్పుడు  తెలీదు . సాధారణం గా మూడ్ బాగోక పొతే ,దాని మూల కారణం  వెతికే నేను ,ఒంటరి ప్రయాణం అలవాటు  లేక అయ్యుంటుంది  లే అని సర్దేసాను .

పక్క సీట్  లో దంపతులు  వారి బాబుకు  తల తుడిచి ,కేప్  సాక్స్ వేసారు . కొంచెం నీళ్ళు తాగించారు ,వాడితో
ఆడుతున్నారు . ముద్దు లోలికే  ఆబాబును  చుస్తే మావాడు గుర్తు వచ్చాడు . చిన్నపిల్లలు రాజభోగం  జరిపించు
కుంటారు . కాని  పదేళ్ళు  వయసప్పుడు సేవకుల్లా ,ఇరవై  లోస్నేహితుల్లా,మసలుకోవాలట .తల్లితండ్రు  లి ఇద్దరికీ
ఉద్యోగాలు  కనుక పిల్లల్ని మొదట కేర్  సెంటర్ , తర్వాత ప్లే స్కూల్ ,హాస్టల్ అంటూ ,మన పిల్లల్ని  మనమే దూరం చేసుకుంటున్నాము . వయసైనాక  వాళ్ళు మనల్ని పట్టించు కోవడం లేదు''  ఇంతచేసాము  '' అని తిట్టుకుంటాం .
ఎక్కడో  ఎవరిదగ్గరొ పెరిగిన వారికి తల్లితడ్రుల మీద ప్రేమ ఎలావుంటుంది. కుటుంబ విలువలూ ,నైతిక విలువలూ
ఎలా తెలుస్తాయి .

వర్షం అంతకంతకు పెరుగు తూ  చికాకు పరుస్తోంది . ఇంటి నించి ఫోన్ వస్తే మాట్లాడేను . తెనాలి  వచ్చినట్లుంది ,
బాబు ,వాళ్ళు దిగిపోయారు . నేను బాగ్ లోంచి  లంచ్ తీసి తిన్నాను . ఏదో ఘాబరాగా అన్పిస్తోంది . కొంచెం సేపు
నిద్రపోయాను . కాఫీ కూడా రాలేదు సామర్లకోట దాటింది కాని ట్రైన్ లేట్  అను కుంట , వాతావరణం వల్ల  కూడా
అయ్యుంటుంది  , బయట బాగా చీకటి గా వుంది . మావారు ఫోన్ చేసారు తను  అన్నవరం వచ్చానని ,స్టేషన్ లో
వున్నానని ,సరిగా సిగ్నల్ లేక ఏమి విన్పించడం లేదు . ఆ కాస్త మాట్లాడే లోగా  రెండు సార్లు కట్ అయింది .
ఫోన్ పక్కనుంచి, లంచ్ తిన్న బాక్స్  బాగ్ లో వుంచాను ,టికెట్ చూసుకున్నాను ,అన్ని ఒకసారి చూసుకుని ,
అన్నవరం రాగానే దిగిపోయాను . ఎటుచూసినా ఆ చీకట్లో  ఈయన నాకు ఎక్కడ కనపడలేదు . నాతొ పాటు
దిగిన వాళ్ళు దేవస్తానం  బస్  వచ్చిందంటూ అటు వెళ్ళడం చూసి చీకట్లో ఇక్కడ వుండే కన్నా వారితో వెళ్ళడం
నాయమనిపించి  బస్  ఎక్కేసాను . బస్ ఫ్రీ అట  బస్ బయల్దేరగానే  ఫోన్ కోసం బాగ్ మొత్తం వెతికాను ,ఎక్కడా
లేదు . హ్యాండ్ బాగ్ , బట్టల బాగ్ ఎందులోనూ లేదు . ఒక్కసారి నా గుండాగినంత పనయ్యింది . పెద్దఖరీదై న
ఫోన్ అని కాదు  ఈమధ్య ఫోన్ నంబర్లు  గుర్తు పెట్టు కోవడం మానేసాను  బద్ధకం ఎక్కువై . కాని బుక్ లో
రాసి  హ్యాండ్ బాగ్ లో పెట్టుకునే అలవాటుంది . ఆబుక్  చూసి అక్కడ దిగినాక చెయ్యలి  . అందరూ కొండ పైకి
వెళ్తుంటే నేను మాత్రం  క్రింద దిగేసాను .బస్   కొండంపైకి వెళ్ళే మార్గం దగ్గర వేసున్న కుర్చిలల్లో కూర్చున్నా .
అంతే  కరెంట్ పోయింది . హతవిధీ ఏ మిటీ పరీక్ష అనుకుంటూ కూర్చున్నాను . ఫోన్ లేదు ,కరెంట్ లేదు .
టెన్షన్ లో  ఫోన్ నంబర్ గుర్తు రావట్లేదు ,వర్షం చిమ్మచీకటి . వంటరి తనం ,గుండెల్లో గుబులు .

ఇంటికి ఫోన్ చేస్తే పిల్లలు  కంగారు పడతారేమో , మా అన్నయ్యకు చేస్తే నలభై నిముషాల్లో వస్తాడు ,కాని
నా పరిస్తితి చూసి  మావారిని ఏదోకటి అనేస్తాడు . ఎలామరి బస్సు మరో సారి పైకి వెళ్లి వచ్చింది . కాస్త
నల్లగా వున్నవ్యక్తి  బస్ లోంచి నన్ను పరీక్షగా చూసాడు . నాకు చాల భయం వేసింది . మళ్ళీ బస్ వచ్చింది .
అతను  నావేపు వస్తూ 'కొండమీదకు రారా అ ని అడిగాడు నీకెందుకు నువ్వెళ్ళు అనా లన్పించింది . కాని
నేనున్నపరిస్తి తి లో  ఎవరితో గొడవ పడాలని  లేదు ఫోన్ వుంటే ఇవ్వండి  మావాళ్ళు రావాలి ఒక ఫోన్
చేసుకుంటా  అన్నాను . వెంటనే తీసిచ్చాడు ,బుక్ కోసం చుస్తే లేదు . ఆయన నంబర్ గుర్తురావట్లేదు .
వేరే హ్యాండ్ బాగ్ లో  నంబర్లు వున్న బుక్  వుం డి పో యింది . ఇంటికి చేశా ,పిల్లలు వాళ్ళ డాడి నంబర్
చెప్పారు . చిత్రం అది నాకు బాగా తెలిసిన నంబరే , నోట్లో నానుతుంది ఇంతసేపు  గుర్తు రాలేదు . వెంటనే
ఆయనకు చేశాను . ''నిన్ను పోలిస్ స్టేషన్ దగ్గర వుండమన్నాను కదా  అన్నారు . నాకేమో  స్టేషన్లో మీరు
వుంటాను  అన్నట్లు  వినిపించింది అని చెప్పాను . ఈవర్షం లో అక్కడి వరకు ఎందుకని  అలాచేప్పెను .
అన్నారు . సరే ఇప్పుడు ఎక్కడవున్నావు అన్నారు చెప్పెను ఐదు నిముషాల్లో వచ్చారు . నాకు సెల్
ఫోన్ విలువేంటో  తెలిసొచ్చింది . ఆనల్లని వ్యక్తి'' చాలసేపట్నుంచి ఇక్కడే కూర్చున్నారు . పాపం బాగా
భయ పడ్డారు '' అన్నాడు . అదే బస్ లో కొండమీదికి బయల్దేరాం . రూమ్ తీసుకున్నాం . తను స్నానానికి
వెళ్ళారు . నాకు వొక్కసారిగా  చాల ఎడుపోచ్చేసింది . ఒక నాలుగు గంటలు  ఇంటికి దూరంగా ,ఒంటరిగా
నరకంలో ,ఎంత హింస పడ్డానో  ఆలోచిస్తే చాల భయం వేసింది . అంతే  కాదు  బ్రతకడానికి ఎంత ధైర్యం
కావాలో అర్ధం అయ్యింది .జీవితం అంటే  ఇంట్లో కుర్చుని కదలు రాసుకోడం  కాదని  ఏ టికి  ఎదురీదడం
అని  తెలిసొచ్చింది . పాపం సెల్ పోయిన్దని ఏమీ అనలేదు  కూడా ..........

తను స్నానం చేసొచ్చి  ఎందుకేడుస్తున్నావు  అంటూ సారీరా సరిగా వినపడలేదు  అన్నారు .చాలవుడుకు
మొత్తనం  వచ్చింది ,ఏడ్చే సేను  గడ్డం పట్టి పైకి లేపి  ఇక్కడ పోలీసులు లేరు చూసావా అన్నారు . మాభాష
లో  పోలీసులు అంటే మా పిల్లలు ,అనుమానాస్పదం గా చూస్తూ అక్కడక్కడే  తిరుగుతుంటారని  వాళ్ళకి
ఆపేరు పెట్టేము . నాకు బోల్డంత నవ్వొచ్చింది ,గంపెడంత సిగ్గేసింది .

                    ************************************